تأثیر کشت زیرآشکوب بر خصوصیات کمی و کیفی توده‌های بلوط زاگرس جنوبی (مطالعۀ موردی: دشت برم کازرون- استان فارس)

هدف از این تحقیق، بررسی اثر کشت زیرآشکوب بر خصوصیات کمی و کیفی و خشکیدگی درختان بلوط ایرانی است. برای این منظور منطقۀ دشت برم در شرق شهرستان کازرون، جایی که درختان بیشتر از سایر نقاط استان در معرض خشکیدگی قرار دارند انتخاب شد. با استفاده از نقشۀ توپوگرافی و جنگل‌گردشی، سه کاربری متداول در منطقه انتخاب شد. در هر کاربری 30 قطعه نمونۀ 20 آری به‌شکل مربع‌مستطیل به روش تصادفی- سیستماتیک با شبکۀ آماربرداری300 ×200 متر پیاده شد و مشخصه‌های کمی و کیفی درختان ثبت شد. به‌منظور تحلیل درختان براساس درصد خشکیدگی به چهار دستۀ خشکیدگی کمتر از 25 درصد، خشکیدگی 25 تا 50 درصد، خشکیدگی 50 تا 75 درصد و خشکیدگی بیش‌تر از 75 درصد طبقه‌بندی شدند. تجزیه‌وتحلیل داده‌ها نشان داد که بیش‌ترین تعداد درختان خشکیده شاخه‌زاد بودند و بیشتر خشکیدگی‌ها در ناحیۀ تاج درختان با درصد خشکیدگی بیشتر از 75 درصد در کاربری دارای کشت زیرآشکوب مشاهده شد. درحالی که در کاربری حفاظتی و بدون کشت زیرآشکوب خشکیدگی درختان 25 درصد ثبت شد. نتایج این تحقیق مؤید آن است که کشت‌ زیرآشکوب تأثیر زیادی در خشکیدگی کامل درختان دارد و خسارت ناشی از عوامل ثانویه (آفات و بیماری‌ها) تحت تأثیر این کاربری به‌مراتب بیشتر است.